اثر پالماتین هیدروکلراید بر آسیب های بیضه موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

زمینه: دیابت شیرین با ایجاد تنش اکسیداتیو، آسیب­های متابولیسمی متعددی در بیضه­ ها ایجاد می­ کند. پالماتین هیدروکلراید آثار دارویی متعددی از جمله اثر ضددیابتی و ضداکسیدانی دارد. هدف: مطالعه به منظور تعیین اثر پالماتین هیدروکلرایدبر آسیب­ های بیضه موش ­های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین انجام شد. مواد و روش­ ها: این مطالعه تجربی بر روی 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار انجام شد. موش ­ها به ­طور تصادفی انتخاب و به چهار گروه: کنترل، کنترل تیمار شده با پالماتین هیدروکلراید، دیابتی و دیابتی تیمار شده با پالماتین هیدروکلراید تقسیم شدند. دیابت با تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین با دوز 55 میلی­گرم بر کیلوگرم القا گردید. یک هفته پس از تزریق استرپتوزوتوسین، تیمار با پالماتین هیدروکلراید با دوز 10 میلی­گرم بر کیلوگرم به مدت 6 هفته و به­ صورت زیرجلدی انجام شد. آسیب ­های بیضه به ­وسیله رنگ­ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین مشخص و عوامل بیوشیمیایی و هورمونی خون سنجش شد. یافته ­ها: دیابت باعث کاهش سلول­ های اسپرماتوگونی و سرتولی، روند اسپرماتوژنز، تعداد و فعالیت اسپرم شد (0/001P<). در نمونه­ های تیمار شده با پالماتین این عوارض بهبود یافت و افزایش در تعداد و تحرک اسپرم، سلول­ های رده اسپرم­ساز و هورمون تستوستـرون مشاهـده شد. به علاوه قطر لوله اسپرم­ساز افزایش و ضخامت غشای پایه در گروه تیمار کاهش یافت (0/001P<). نتیجه ­گیری: به نظر می رسد که پالماتین با توانایی کاهش قند خون، در بهبود آسیب­ های بیضه ­ای ناشی از دیابت نقش درمانی داشته باشد.